ห้าสิบวัน

แสงแดดยามเช้าเล็ดลอดผ่านผ้าม่านเข้ามา ฉันกะพริบตาต้านแสงอันอบอุ่นที่สาดส่องลงมาทั่วเตียง ศีรษะของฉันหนักอึ้งจากการร้องไห้เมื่อคืนก่อน และชั่วขณะหนึ่งฉันก็ไม่อยากขยับตัวไปไหน

ชั่วครู่หนึ่งฉันเพียงนอนนิ่ง ซุกตัวอยู่ในผ้าปูที่นอน เปลือกตาค่อยๆ กะพริบเปิดขึ้นอย่างเชื่องช้า ความเจ็บปวดในอกที่เกิดขึ้นเมื...